wtorek, 19 grudnia 2017

Anxiety

Znalezione obrazy dla zapytania funnyanxietyI had no other ideas when it comes to the title of this post so I decided that it would be best to keep it simple. I've got a mild anxiety, which sometimes grows to the size of a block of flats. Especially when it comes to any social interactions. Weirdly enough it usually happens when I have to message someone online.. I know it's weird but approaching somebody in person in some social situations like a party or whatever is just way easier for me. Because you can't screenshot what I say to you in person, you can repeat that to your friends but with no actual proof and sometimes I say too much. Although I come as someone who doesn't give a shit in general, duuuuudes, I care about every smallest thing ever. Especially when it comes to stuff people tell me. You'll say one thing and I'll pick it apart and think about it for months because maybe I misunderstood you and it lead me to false interpretation therefore I feel as if I had to find multiple ways of interpreting what you've said. And in this proces everything seems to be super important to me - when you said it, your tone and if you were drunk or not. Every single shit like that, every tiniest detail is so so so so so important and then after realising that actually you may hate me and by the time I finisz thinking about that I'll be pretty sure you do I'm going to spend a few days in bed swimming in the pool of anxiety I made for my self by overthinking.
Znalezione obrazy dla zapytania funnyanxietyLately I haven't had a day without thinkinng about stuff and then thinking about thinking too much. Because first I want to get to the core of "what the fuck do you mean" and then I start to Wonder if there's a point in what I'm doing. No there's no point, just to get that out of the way, but I do it anyways. Even writing this post is fucking pointless because even if I publish it I'll probably delete it later since it's just an announcement saying "Look at me being a fucking mess". But if you've been here (on my blog) for a while, you know that I'm nothing else but a huge mess.
Anxiety gets worse when you suffer from mood swings as well. Just so you know. You wake up feeling fine and then someone says "hi" and you don't know if it's because you just bumped into each other or because the person just wanted to say hi and there's nothing else in it. Ugh. Or you just get mad because it's morning and you didn't drink your coffee and somebody starts talking to you, like what the actual fuck man? Are you a psycho? Don't talk to me before I drink my coffee, alright?
Thanks anxiety for ruining and ruling my life.

poniedziałek, 20 listopada 2017

Writing influenced by the music

During my writing sessions, our lecturer comes up with various ideas to make us write something completely out of our comfort zone, something new, experimental and fun. A few weeks ago we were talking about music in writing, how it can influence the way we write and what do we write about. So our writing session ended up with listening to different songs while writing.
That's the piece I wrote that day influenced by Jay-Z 99 Problems, Dolly Parton Train Train, Mozart Prelude in C minor, BANKS Underdog, Taylor Swift (whatever stuff that was, I don't even care), Hole Violet. Eeeeennnnjjjjoooooyyyy.

No such thing can be explained easily. They'd be better off without, he was more than sure about that. Strange voices in his head were not even similar to his. The sound was so unfamiliar and irritating. 
She, on the other hand, was sure that it was a great idea. Leaving the city with a few dollars in her pocket, enough for gas expenses but not that much to be able to afford even one night in a motel.
Her mother wept and sobbed up till she drowned in her own sorrows. Her only daughter left with no goodbyes and no excuses were made for this horrible behavior. How one can leave the sick mother to die on her own. The body was found in the nightgown wet with tears, splattered with blood as she coughed the red liquid with her every word. Or was that just ketchup stains from her morning sandwich? I guess we'll never know, though we already know more than the daughter. We know that the mother is certainly dead. 
He was supposed to be happy. In the back of her car, looking for a map and a penny or two, just enough to buy bagels on the road. But it was nothing as he imagined it to be. Her voice squeaky, sick with excitement which he just couldn't handle.
If he kills himself that would rather be a mercy more than anything else. 
But he kept smiling and trying to enjoy their own little journey. They had no idea where they'd end up. But at least he could finally sing along to one song on repeat and eat bagels for dinner and stay up till 4 am. He was free but felt as if imprisoned. 


Why u do me lik dis internet? Seriously, guys. Chrome is fucking with me lately turning itself off while I'm in the middle of writing a huge ass post. I don't even remember what I was going on about in this paragraph. Feel my frustration guys by enhanced bad gramma and fcked up spellinzzzzzzzz. But anyways. Back to the important stuff. After writing short thingies to different types of music we were supposed to pick our favorite one and elaborate it. Sooooo there you goooo:

She, on the other hand, was sure that it was a great idea. Leaving the city with a few dollars in her pocket, enough for gas expenses but not that much to be able to afford even one night in a motel. This was her own, personal journey and money can't help if the aim is to find out who you really are - at least that was her opinion. With one bag filled with clothes and sanitary stuff and the other two packed with food, she was ready to embark on her great journey. All alone. Just her, her thoughts and her favorite CD playing the same five songs on repeat. And a map, obviously, although she has never learned how to read a map, it seemed right to take one. Car keys, checked, gas money, checked, map, checked, food, checked, another bag, checked, glasses, checked, license... Oh yeah. Driving license. She didn't really want to leave that particular day. And yes, she did remember that one needs a driving license to drive a car, or at least one needs to know how to drive a car. But who said you can't plan ahead? She'll get back to it when she is 16. Right after getting the license.

środa, 15 listopada 2017

Morning with mood swings

Znalezione obrazy dla zapytania mood swings funnyZnalezione obrazy dla zapytania mood swings funnyIt's almost the end of the first term and I'm stressed. I'm stressed all the time, I stress about everything. My job, my coursework, my social life, my lack of sleep and proper eating habits. I'm a huge mush of stress and because of that, my mood swings tend to be much more intense than usual. Good thing that I don't tend to get angry or super fucking sad in front of people, not even friends. My breakdowns usually happen when I'm all alone in my room. I prefer it that way since then I don't need to explain anything. I don't usually even know how to explain what's going on in my mind. That's just the way it is. The smallest thing may trigger something, it kinda works like an avalanche. Most of the times it's not even the fact that somebody said something and I didn't like it. Usually, it's about the mess in my room, the temperature outside, the shape of my face in my glasses, quality of paper on which I printed something. It's ridiculous. I'm fully aware of that. Thanks to being aware of such things I know sometimes how to control myself. It's rare but, trust me, I'm doing my best not to start crying in the library or not to kick the fucking printer. That kind of intrusive thoughts makes me wonder if I'm even close to being a normal human being. If maybe there's something I can do about it but I never did and now I'll be stuck in this swing forever. You can't even assume when you'll start feeling like shit. Sometimes you can't even recognize the feeling you currently deal with. Am I angry? Sad? Ecstatic? Terrified? Aaaaa, how the fuck do I know?
But yeah, I'm stressing over the tiniest shit lately. I don't know why.

czwartek, 9 listopada 2017

Issue27.pl, artykuły, course work i praca w gastro

Dzień dobry robaczki,
Życie robi mnie w balona przez nadmiar wszystkiego. Dosłownie - wszystkiego. Od września próbuję łapać kilka srok za ogon i czasem mi to wychodzi, niestety kosztem spania i porządnego odżywiania się, bo ani na gotowanie ani na osiem godzin nic nie robienia nie mam czasu. Jest to okropnie frustrujące, ale sama się na taki styl życia pchałam. W tym roku akademickim chciałam połączyć mój course work z życiem społecznym, pisaniem dla portali online, oglądaniem moich ulubionych serialów oraz oczywiście musiałam do tego dorzucić moją pracę w gastro. Wiem, zaniedbałam bloga, ale pisać nie przestałam - głownie dlatego, że mój kierunek studiów wymaga ode mnie pisania 24/7... Bywa to męczące, jeśli myślę o esejach oraz prezentacjach, ale na duchu podtrzymuje mnie fakt, że głównym punktem programu są artykuły, poezja, proza. Wisienki na torcie rozpaczy i nieprzespanych nocy. Nie liczę już moich załamań nerwowych, planów rzucenia wszystkiego w cholerę i wyjechania w Bieszczady, bo trzyma mnie to, że jestem w stanie robić to co kocham. Gdyby tylko nie te deadline'y....
Odskakując w bok od moijego narzekania - wszystkich was zapraszam serdecznie do przeczytania mojego artykuły, który ukazał się na platformie magazynu online Issue27.pl. Wszystko potoczyło się bardzo szybko w tym miesiącu. Zobaczyłam ogłoszenie o wolnej posadzie "blogger/dziennikarz" na Facebooku, szybko zauważyłam słowo, które dla mnie jest kluczem do wszystkiego - "moda". Nie zwlekając długo wysłałam maila, w którym zapytałam się czy studentka drugiego rokku Journalism and Creative Writing się nada i boom - okazuje się, że tak. Dalej się cieszę z tego faktu, bo zdaję sobię sprawę, że po kilku latach pisania głównie po angielsku niektóre moje błędy w języku polskim są... śmieszne, ale od czego jest proof reading o trzeciej w nocy? Link do mojego artykułu macie tutaj robaczki

http://issue27.pl/2017/11/08/modelingowe-abc-dla-planujacych-podbic-swiat-mody/.

Prócz nadmiaru pracy mam też okropny kaszel i ciągłe migreny od denerwowania się najmniejszymi pierdołami. Ciężkie życie studenta, a raczej osoby, która cholernie boi się końca studiów, bo podoba jej się punkt, w którym się aktualnie znajduje w życiu. Ekscytuje mnie perspektywa tego, że już za rok będę w ręku trzymać dyplom poświadczający fakt, że jestem w 100% profesjonalną dziennikarką i pisarką, ale myśl o podjęciu stałej pracy i full-time początkach w branży daje mi gęsią skórkę... Dlatego też po ukończeniu mojego kierunku będę skłądać papiery na MA Fine Arts, lub Graphic Design - w końcu zawsze były to jedne z opcji i perspektywa podniesienia swoich kwalifikacji tylko motywuje do rozwoju pasji.

wtorek, 17 października 2017

Dear waitress, please kill someone with me #1

As you all may already know apart from being a full-time art student I also work as a waitress at the local sushi place. I love my job, it's way better than working at that last crappy place with a dickhead boss. I treat it more like hanging out with my friends rather than a job, which says a lot about the atmosphere at my work. But it's not what this series will be about. Being a waitress means dealing with a lot of weird customers and I'll be describing funny stuff that happens to me during work. Since some of the events are super odd the title of the series is weird as well. I'm pretty sure one day a customer will ask me to kill someone with him though.
There's this guy, let's call him Garry, so Garry comes to the sushi place at least once a month with his family for a dinner or supper or lunch or whatever. He's a lovely guy, a little bit older than me, studied economics in London and graduated three years ago with flying colours. Every time when he comes in I already know what he is going to order, as he never tries anything new but sticks with his basic choice. That's not weird at all since more than a half of the customers do that. With every meal, he always drinks at least 3 jars of sake, and all that you need to know about sake is that it's fucking strong so it gets you drunk very quickly and super easy. You don't even feel it and then - you're shitfaced. Garry gets drunk every single time when he comes with his family for dinner. I've never seen him sober for more than a few minutes. There's nothing wrong with that, I honestly don't care about his life choices and the fact that he's getting hammered during the family meal. But after he gets drunk he starts hitting up on me, which is super awkward and funny at the same time, but usually, I neither have the power nor am I in the mood to deal with that. Last time it went pretty much as always. Started off with commenting on how good I look in the kimono, proceeding to complement my makeup and tell me that my smile is the most beautiful thing in the world. Then after I went to warm up another jar of sake for him he decided to come up to the counter and just watch me do it. Okay, cool, I don't have to bring it up to him, but I didn't really feel like talking to him at this very moment since it was busy and I had a lot of stuff to do at the same time. So I just let him talk. He spent a few good minutes talking about irrelevant to me stuff and then decided to say the funniest pickup line I've ever heard. And trust me, I've heard a good amount of them to judge now if it's any good. "Hey, you're a single Pringle, I'm a single Pringle, we can be two Pringles in a can." Yeah, he called me a Pringle. It started off okay, but the can part got me. It sounds as if he wants me to end up in jail with him. Can=jail, that's pretty obvious to me. I tried to be polite so I just said thank you, but I don't think it's a good idea, that's your sake and then went on to do what they pay me to do. In the end I'm still working and I don't have time for anything else while I'm there. I wonder what I'll hear next. Will I be a chocolate bar or maybe a broccoli?

czwartek, 5 października 2017

Letter to The Friend - one of the pieces from my last year's portfolio

Normally students take exams, art students submit portfolios each term for each module and that is one of the poems that I've submitted as a part of my portfolio last year for Poetry and Poetics. Enjoooooy

Letter to the Friend
I still can taste that vanilla
whiskey we used to drink back in our hometown.
It is just stuck in my mind.
Somehow I’m able to recall it all except
how you draw that small sketch
you later gave to the girl you used to like.

Objects in my flat keep reminding me of your
unique, quite beautiful smile.
With you, by my side, everything was better in the end.
Empty room of yours may slowly turn me into a psycho.
Realizing that you are
elsewhere, laughing at someone else’s jokes.
Have you forgotten? You and me, together through thick and thin.

Enjoy everything in life that you can get
rather than trying to highjack
everything you’ve got. Please, abandon
bad thoughts and memories too.

Unlucky I am not having seen new,
truly great things that happened to you. You still are my peach,
yet I feel as if I’m stuck in a limbo.

Okay, enough about me, I wanted to know,
Us, you and me, if you maybe will
add an hour to your schedule to meet me? I know you
rearranged your life, which was kind of drastic.

Every day I just think  
that I’d love to spend some time with my friend, who is all the time busy.
How fast everything changed, we got destroyed by the Tsunami.
Expiry date is on every object.
Rich memories are not enough when I’m sitting on my own with a glass of Martini.
Everything is alright with you I hope. I just miss
You
my dear
friend.

niedziela, 17 września 2017

Types of customers - Sushi restaurant



Znalezione obrazy dla zapytania tumblr waitress funnyZnalezione obrazy dla zapytania waitress memesSo yeah... As you may knoow or may not know - I quitted my previous job months ago now. It feels like forever, finally dropped my douchy boss and moved to a place which I actually like. I do miss being a barista, but on the other hand being a waitress is fun as well. Plus I don't have to make food now, which is great, because seriously that was a part that I hated so, so much. Now I work at a Sushi restaurant in the twown where I live and I love it. It gets ridiculously busy sometimes and it would be all good if not for some douchy customers... If you're one of them - just stop, stop whatever you're doing because you are being an annoying little fuck.


1) Dad jokes master. 
Puns that you come up with are not funny. I get it, but I don't appreciate it at all. When I come up to you saying that I'm Monika and today I'll be your waitress, please don't say "Hi Monika, I'm hungry". I know that you're hungry, you came to a restaurant, therefore you must be hungry, because you came here to eat. So shut up and just order. And also - "We've got some rolls so now we can roll" is not that innovative and original as you may think. In fact 50% of people say it so don't be that proud of yourself.
Znalezione obrazy dla zapytania waitress funny
2) Impatient guy
Yeah, I know it may seem that it takes forever, but if you scream at me it's not gonna help. I'm going to ignore you, because as you haven't noticed, we've got the entire restaurant filled with customers, and you were the last one to order, because it took you way too long so wnow you can wait. I'm not even sorry.

3) 'So what's the deal' person
The deal is that you order and you get your food. Just choose whatever. Yes, I'm here to help you, but I'm not going to order for you mate. Stop asking me about every single thing, becasue every sngle roll is alsmot thee same and youve goot the ingredients written in the name, so what's your del? Can't you read?

4) Vegan with rice issues
Znalezione obrazy dla zapytania waitress funnyI don't even know where to start, because why are you even here? At a sushi restaurant? And you don't like rice? But you're also a vegan? So we just have noodle soup for you, but you don't like noodles. God help me.

5) I know that you're fully booked but I want to get a table and no I'm not okay with sitting at the bar. 
Fuck off. Seriously, you annoy the fuck out of me, leave and never come back.

6) Do you still serve food? 
Znalezione obrazy dla zapytania waitress funnyYes we do serve food 20 minutes before closing but I still expect you to leave at 10pm, because guess what - I want to go home and get enough sleep before my morning lectures. If you don't leave by then I'm going to passive agressively stare at you for the rest of the time you'll be at the restaurant, because I hate you so fucking much and I don't want to be there anyommer. Yes, I do get paid if I stay there longer, but there are some day when I actually want to go to bed before 11. Oh and if you stay up till midnight although theres a huge sign that we close at 10 then fuck you, get in the fucking bin you asshole.

7) I've been here so many times, can I get a discount?
No, I don't even have to be polite about it. Straight up no and if you don't like it I hope you'll never come back.


Znalezione obrazy dla zapytania waitress funnyWorking at restaurants showed me how many assholes live around me. I also met many great people and I do love my job, but people like the ones listed above just make me wanna scream and hide behind the counter. I'm not even talking about guys getting drunk and hitting up on waitresses because that's another story for an entire post. Don't be like them, ever....

piątek, 15 września 2017

Jeżu to już - czyli początek drugiego roku na UCA

Pierwszy rok na uczelni minął mi baaaardzo szybko. Serio. Pomijam oczywiście pierwszy miesiąc, podczas którego chciałam wszystko rzucić i wyjechać w Bieszczady. Nie lubiłam tego miejsca, wszyscy wydawali mi się żałośni i pretensjonalni. Wszystko też zmieniło się bardzo szybko. Nadszedł październik i już na początku tego miesiąca nie potrafiłam wyobrazić sobie jak wyglądałoby moje życie, gdyby wybrała jakąkolwiek inną uczelnię. Poznałam tutaj cudownych ludzi, którzy są moją drugą rodziną, z dwójką z nich mam nawet takie same tatuaże, co wydaje się być głupim pomysłem, ale uwierzcie mi - zrobiłabym to jeszcze raz. Uwielbiam moich wykładowców, którzy są przepełnieni pasją do tego co robią i dają mi mega dużo energii do ciężkiej pracy i parcia do celów. To dzięki ich wsparciu osiągnęłam tak wiele podczas pierwszego roku nauki na UCA. Potrafię znaleźć co mnie inspiruje i wiem, że morze możliwości jest nieskończone. Jednym zdaniem - uczelnia pokazała mi, że z jasno obranym kierunkiem mogę osiągnąć wszystko!
Drugi rok zaczyna się powoli, jest bliżej niż mi się wydaje, bo już dziś miałam wprowadzenie do naszego planu działania na kierunku, ale wiem, że dalej trochę żyję wakacjami. Ostatnie kilka godzin spędziłam śpiewając piosenki w pokoju, więc ewidentnie - w głowie i duszy ciągle swoboda. Nie znaczy to jednak, że początek roku ograniczy mój wolny czas - on go jedynie wypełni i znów napędzi do działania. Zaczynam wybierać temat na moją pracę końcową, jak zwykle mam kilka pomysłów, ale pewnie połowa z nich zostanie odrzucona, jednak nie jest to dla mnie jakimkolwiek problemem. Z oceanu idei trzeba w końcu wybrać tą jedną idealną.
Jedyną rzeczą, która na dzień dzisiejszy trochę mnie przeraża jest to, że prawdopodobnie w marcu będę miała pierwszy egzamin po ponad roku życia bez czegoś takiego. Mam wrażenie, że mój mózg zapomniał już jak to jest uczyć się czegoś na pamięć, a nie ma innego wyjścia w momencie pisania testu z prawa w dziennikarstwie. No cóż, przynajmniej uciekłam od stresu przed sesją. Wiem za to jak to jest mieć blokadę pisarską przed napisaniem pracy na koniec semestru - mam wrażenie, że jest to porównywalne. Oczywiście, jedynie, jeśli przed sesją postanawiasz zawinąć się w kołdrę, jeść lody i płakać, płakać i płakać. Tak ja tak sobie radzę z blokadą pisarską i tak, wiem, że nie jest to najlepsze wyjście. Ups, no trudno.
Ostatnie załamanie nerwowe miałam kilka tygodni temu, kiedy przez trzy godzinie płakałam mamie mówiąc, że nie jestem pisarzem, jestem do dupy, wszystko jest do dupy i słowa już do mnie nie mówią. Teraz mówią i to za dużo, a ja nie mam czasu na spisanie wszystkiego do końca, bo przed dopisaniem ostatniego paragrafu jednej historii pojawia się nagle kolejny pomysł, który zaczynam zapisywać, aby nie uciekł, więc tracę wątek w pierwszym pomyśle, i tak w kółko. Ups, bywa i tak - jakby to powiedział Kurt Voonegut.
Kurwa, pada a ja muszę iść zaraz do pracy. Vivat Anglia.

czwartek, 7 września 2017

Morning with mood swings

I'm extremely happy. I have no idea why. I just am. It's weird to think that after a few months of feeling like shit I can finally say that I'm happy. God, I'm so excited about the smallest stuff. It's like a sudden boost of energy and I'm not complaining. Is it because of next academic year starting soon? Probab;y. Maybe not. I don't even know. Tough to explain. I found some new music favourites lately and that may be a factor but nothing especially great happened. It's good to feel good. I missed that so fucking much that I can't even explain. But now all I want to write about is how jolly I am lately and I got a new mug, which is great and I can have an incredible amount of coffee in it. Shit, life's great mate. My friends came back from holidays and we started hanging out as we used to, I've got so many stuff to do and even more energy to do it. Bad months seem to have faded away and new opportunities come up so quickly that I don't know which one to pick. Maybe I'll just go big and start doing everything at once to find a place for my energy. I'm just afraid that after some time I'll get tired again. Being tired is not my forte. I'll dwell on being tired and end up sinking in sadness again which is not good for my mental health. But for now, let me just live my life as I lost so much time crying and thinking that nothing good will ever happen to me. Now I'm here smiling like an idiot just writing happy stuff about everything. Because no matter what - life's good though somet=imes you want to kill everyone around you and stuff just doesn't go your way.

wtorek, 15 sierpnia 2017

Someone help - how to deal with a writer's block

Znalezione obrazy dla zapytania writers block
There are some days when you look at a blank page of paper and you have no idea what to write. Your head is empty and your insides scream for help, but awfully quiet though, because there's noone who can hear their cry for help so you gotta deal with that on your own hun. Trust me, been there, done that. And almost ended with a depression because of starring at the laptop screen for way too long time. Everythiing would be way better if that didn't happen right before my deadline... Sometimes it strucks you when you have no other choice but write, in my case I just take an hour break when my head is spinning and letters just don't want to form any well structured sentence. What do I do with myself when I should write but I can't seem to find any inspiration to finish even writing an instruction?

1. Go for a walk
Walk it off hun, just walk it off. Put your headphones on, turn off from the world and just observe it as if it was a movie, go to a park, forest, coffee shop. Take an hour to look at others, you may take your notebook/sketchbook with you so that if something comes up to your mind you can write it down. Look at others and describe them, think about what they might do for a living, what's their relationship status, maybe they are seriously ill or there's something great ahead?

2. Read something
There's no better cure for a writer's block than reading something written by others. Think about their style, usage of vocabulary, analize thhe plot, character developement and you'll get inspired in no time!

3. Watch a movie
Again - analize the plot, think about character developement, take a not of what works and what doesn't in the movie. What you would o differently if you were the screenwriter. Or just turn yourself off, let yourself just watch it and 1not think abouut anything else.

4. Draw
It doesn't even matter if you can or cannot draw. Just sit down, take your pencils and draw what's going on in your head. Not ony it's a purifying experience, but also your own art may inspire your writing. Art is born from art so what are you waiting for? Sketch something!

5. Take a power-nap
Sleep is the right cure for everything, isn't it? If I'm wrong then my entire life is a lie.

6. Eat something
Not just anything but something that you really crave. Your happy neutrons will go crazy and maybe that will be the beggining of creating something extraordinary?

But the most important tip is - don't give up. There are ups and downs but if you keep on writing, keep on going you'll get there. Sometimes it takes a bit longer, but it's not about time (if you're not facing a scary deadline looming in front oof your eyes, which obviously doesn't help at all) it's about quality of the work. Writing is a form of art therefore it takes time to create stuff. No great thing was made in the span of a few minutes.

poniedziałek, 14 sierpnia 2017

Music favourites - holiday edition

I can't imagine how my evening walk to work would look like without headphones on with some of my favourites keeping me company for the 15 minutes of slowly going to work each and every day (without Mondays because day offffffinally, don't get me wrong I love my job). And as for a music freak I slowly evolved to during past few years I've started digging and looking for more bands and tunes I'd like to have in my walking routines. Here are some of them, which are worth checking out!




Billie Elish
This young American singer is my go to when it comes to pop tunes, she's a young artist (born in 2001) but her voice is like a mature instrument with which she's ready to take the world of music by storm.  Recently I fell in love with a few of her singles - "Ocean eyes", "Bellyache", "sHE'S brOKen". I've stumbled upon her songs by chance, but many of you may know them from the "13 reasons why" original Netflix series.






The Neighbourhood
This is one of my all time favourites, but as with bands you can explore more and more. One of my favourite songs by this America n rock band is  "wires" - usually listened by me on repeat while doing my makeup in the morning. Neverthless the band is worth checking out.





Melanie Martinez
This American singer and songwriter is known well from the music show "The voice" where, I believe, she performmed "Toxic", I'm sorry if it wasn't that song, but I'm not up to date with TV shows...ooops. She has a noticable style when it comes to both the fashion sense and the songs. The first single by her I've listened to is "Dead to me", which made a repeat listener to this vocalist, maybe because especially with this song you can connect on a deeply personal level. She sings about things we think about but noone of us say out loud.





CRUISR
Again, this band is from America, it's a pop/rock/indie type of thing. I've never had more energy doing my makeup or running errands wthan I do when listening to one of their songs "All over". This one has a lot of power!! Plus the animation  is the bomb.





HONNE & Izzy Bizu
Izzy is a London based artist and her duet with HONNE the Brithiis electronic duo is amazing! In addition the music video is also great as it was filmed in Tokyo. Talking about HONNE - the band is worth checking out, there is something about their singles which makes you want to listen them over and over again. The thing that I especially like about them is that most of their songs tell a story, that's not only a song but a tale with a music background.

czwartek, 10 sierpnia 2017

Mornings with mood swings

Everything is pissing me off. Literally everything. The cup that I left on my desk the other day is weirdly annoying and the ceiling isn't as white as it should be. There's nothing wrong but at the same time everything is just not right. I don't know what is going on with my head but some morings are just tough. One day you wake up feeling just fine when the next day although nothing especially worrying happened you don't want to look at anyone, talk to anyone or sit in the same room with anyone but you also hate the thought of being left on your own. You don't eat because making food requires effort and you can't be bothered, making yourself a cup of coffee is the peak of the fucks you can give that day. Everything is wrong being so perfectly fine and normal. Those are just mood swings screaming to your ear that your room is messy, coffee went cold too quickly and everyone around you is just annyoing. But there's nothing wrong with you. That's just a bad day and soo it will be all over, but it will also come back soon.

And that's a preview of anoother series I want to include in my blog apart from poetry posts. Mornings with mood swings are not as deeply personal as they may seem but mostly that will be a short narrative about how you feel when you wake up annoyed for no reason. Hopefully you'll enjoy my little rants from now and then.

wtorek, 8 sierpnia 2017

Another poetry post

I've got so many poems left to lay on my desk that once again I decided to publish some of them and maybe I'll make a series out of that since I've got so many short stories and articles on this blog poetry may as well become a part of the blog. It's already a huge part of my life but most of them are deeply personal that's why I haven't decided to post much of my poems. Obviously, I'll leave the personal ones for myself but the Word-Series will include mostly poems which mean quite a bit to me soooo enjoy!

Burning
Like an ice-cube
melting when exposed to a sunshine
slowly changing shape
turning into water.
That’s how kissing you feels like.
It’s like
taking a first deep breath
after almost drowning,
counting stars
during a clear, dark night,
or seeing a rainbow
after days of a heavy storm.
And touching you
feels like drinking wine
new kind, every day,
getting to know what you like
because you’ve tried so many types
but some things are still unfamiliar to you.
Seeing you is like
watching a butterfly sit on a flower
looking at its’ colourful wings.
Talking with you is just like
listening to my favourite song
on repeat
because I adore the melody
because I’m in love with your voice.
But being with you
is like volunteering to go to a war,
being torn apart
left in pieces with no help by your side.
It feels like being burnt alive,
run over and shot
all at the same time.
Somehow,
despite all of that
I keep coming back
because I feel good
when I burn
because I feel something
when I drown
because you are the one
to shoot me
although it’s painful
you make me feel something again.
So I keep coming back

to you.


Final destination
Suddenly sitting on this white, fluffy kinda pillow
I’ve realised that I don’t want to reach
My final destination, because it’s not home.
Don’t get me wrong.
I love coming back to this green land of
thank you and pardon, but
every time when I think of my final destination
I just can’t find this place in any part of my heart.
Every time I just can’t say that I’m coming back
if I arrive there, because
coming back to me is when
I arrive at a place where you are right next to me.
So far the only thing I’ve been doing
for the past few years
is just flying away
when in fact I’m so tired
of flying
and I don’t even like planes. 

wtorek, 18 lipca 2017

Czternastoletni debiut

Pisanie towarzyszyło każdej chwili mojego życia. Niedawno wpadłam na sowjego dawnego bloga, który był moim pierwszym poważnym debiutem pisarskim. Opublikowałam na nim szesnaście rozdziałów napisanych od maja do sierpnia 2011 roku. Historia opowiada o losach dziewczyny, której sielankowe życie zostało przerwane przez okropny wypadek w wakacje. Nieskromnie przyznam, że jestem dumna z mojej czternastoletniej wyobraźni. A oto pierwszy rozdział - pierwszy tekst, który uświadomił mi, że pisanie to jest to czym chcę się zajmować w przyszłości. Nie wiem tylko, dlaczego akurat chciałam wysłać główną bohaterkę do Albanii...
Enjoy :)

Jeśli chcesz poznać dalsze losy Suzann - http://niiesmiertelna.blog.onet.pl/

Mam na imię Susann, dla przyjaciół Suzy. Mam brata, Aleksa, siostrę,Cindy, oraz mamę, Trinny. Ojciec umarł trzy lata temu, miałam wtedy trzynaście lat. Pozbierałam się po jego stracie, gdyż miałam bliskich, którzy mnie wspierali, bardzo. Jednak nie myślałam , że w przeciągu kilku dniu mój bajkowy świat się zawali… Ale zacznijmy od początku…
    Dryń dryń! Dryń dryń! Ze snu wyrwał mnie nagły dźwięk budzika. 7.00. Jak ja nienawidzę chodzić do szkoły na tak wczesną godzinę! No cóż. Trzeba przetrzeć oczy i zebrać swoje cztery litery. Szybko się uczesałam, umalowałam, ubrałam i umyłam zęby. Przed wyjściem z łazienki jeszcze rzuciłam okiem na mój ogólny wygląd i zaczęłam iść do jadalni, aż nagle jakiś mały biegający nieuczesany potworek przeciął mi drogę.
- Nie złapiesz mnie! Masz za małe rączki! Terefere!- krzyczała Cindy biegając wokół mnie i uciekając przed Aleksem.
- Aleks, czemu jesteś mokry?!-krzyknęłam, żeby mnie usłyszał.
-Ten potwór, ta mała jędza mnie oblała ! – odkrzyknął po czym ruszył w pogoń za Cindy, która ze szczęścia aż piszczała.
- Hej! Koniec! Śniadanie! Cindy,Aleks , ubierzcie się! – powiedziała moja mama przechodząc z kuchni do jadalni.
- Dobrze mamo- wydali z siebie ciche burknięcie i pomaszerowali do pokoju, ja dzieliłam pokój z Cindy,ośmioletnim chochlikiem pełnym radości, a Aleks jako już prawie dorosły,trzynastoletni mężczyzna miał pokój sam.
- Pomóc ci mamo? – zapytałam i ruszyłam w stronę kuchni.
- Tak, weź jeszcze płatki malutkiej.- powiedziała. Wykonałam polecenie i usiadałam na swoim miejscu wyciągając telefon.
- Znów Mike ?
- Nie. Mamo.. Julie mi wysłała eska, że nie mamy dziś ostatniej lekcji. A no i Aleks dziś ma zamiast biologii matmę.
- Dzidzia słyszałeś ? Masz dziś zamiast biologii matematykę!- mama posłała mi zbójecki uśmieszek.
- Mamo ! Ile Ray mam ci to powtarzać? Nie mów do mnie dzidzia.- w tym momencie wybuchłam śmiechem, nie mogłam się powstrzymać. – Nie śmiej się Suzy! Jestem prawie dorosły! Robicie mi siarę! I jak ja mam tu kolegów zapraszać? – wydał z siebie pomruki niezadowolenia. Cały czerwony wyszedł ze swojego pokoju z plecakiem niechlujnie zarzuconym na plecy.
- Cindy, jeszcze tylko ty!
- Idę! – chochlik wbiegł do jadalni i zajął swoje miejsce.
- Okej, więc smacznego. –powiedziała mama i zaczęła jeść kanapkę z pomidorem i ogórkiem. Po śniadaniu poszłam po rzeczy i mama rozwiozła nas po szkołach, a Cindy zawiozła do przedszkola.
***
- Heja Suzy ! – przywitała mnie moja przyjaciółka Julie. Była śliczna i miła. Po prostu chodzące złoto. Miała długie blond loczki i niebieskie oczy.
- Hejka Julia ! – uściskałam ją mocno i ruszyłyśmy pod salę.
- Patrz ! No popatrz – Julia zwróciła moją głowę w stronę niesamowicie przystojnego chłopaka.
- James. – mruknęłam,potrząsnęłam głową – Jula, przecież wiesz, że ja już mam chłopaka. Mikiego.Jest serio słodki. – zaczęła mnie przedrzeźniać.
- Taa wiem, no ale nie mów mi, że nie zerwałabyś z nim dla James’a… – nic nie odpowiedziałam, więc ona wydała cichy okrzyk zwycięstwa.
- Siema wszystkim – powiedziały wspólnie Annie, Venus, Bella , Jack i Dallas.
- Hej – odpowiedziałam z uśmiechem, bardzo ich lubiłam, była to moja paczka, zawsze jeździliśmy razem na kolonie i obozy i… wszędzie.
- Widziałyście tego nowego…James’a…- mruknęła Venus i przygryzła wargę – Jakie on jest śliczny –zapiszczała i wykonała gest mdlenia ręką. Już chciałam im powiedzieć, żeby mi o nim nie gadały , bo ja mam Mike’a jak zadzwonił dzwonek. W tym samym czasie ktoś złapał mnie w talii o obrócił w swoją stronę. To był mój chłopak.
- Hej Mike – powiedziałam i czule go pocałowałam słysząc za swoimi plecami komentarz Venus
– Obrzydliwe…
- Dlatego nie masz chłopaka – stwierdził Mike i się zaśmiał – Hej Suzy.- powiedział i jeszcze raz mnie pocałował.
- Koniec migdalenia się wchodzimy do klasy.- donośnym głosem powiedziała pani od historii. Wydałam z siebie coś na kształt chichotu i udałam się do klasy wraz z resztą klasy.
***
- Nie ! Ja wcale nie mówię, że nie lubię historii ! – wychodząc z klasy krzyknęła Bella – Ja tylko nie umiem zrozumieć tych wszystkich dat i w ogóle, po co nam to ?
Po lekcjach zawsze narzekała co było dziwne bo była piątkową uczennicą z idealną frekwencją .
- Czemu się tak dziwnie na mnie gapicie? – zapytała. Wszyscy wybuchliśmy śmiechem.
- Narzekasz. –wydukała Annie, w odpowiedzi Bells tylko się skrzywiła i odgarnęła włosy ręką. I tak spędziliśmy całą przerwę śmiejąc się z tego, że nasza mądrala narzeka.
- I tak cię uwielbiamy kochanieńka.- powiedział Jack i dał jej kuksańca w ramię.
***
- Ej, ej. – Mike zatrzymał mnie przy drzwiach wyjściowych.
- Mhm? – mruknęłam,niezadowolona.
- Nie pożegnałaś się ze mną. –powiedział i dał mi buziaka w czoło. Uśmiechnęłam się pomachałam mu ręką na pożegnanie i pobiegłam do samochodu, gdzie czekała już na mnie mama z Cindy i Aleksem, który znów grał na GAMEBOY’u. Będę musiała mu go kiedyś zabrać…
- Cześć kochanie, co w szkole? –przywitała mnie mama.
- Nuda, pani od polaka znów zadała mi mega trudną pracę domową. Ughh. Jak ja jej nie lubię !
- Ale jaką pracę?
- Mam opisać w formie opowiadania dzień, tak jakbym była kwiatkiem.
- Ojej. Fakt nie za fajna…
- Nie za fajna, jest choler…. –Aleks zauważył jak mama mrozi go wzrokiem – no, no, nie za fajna – szybko się poprawił. Zachichotałam, a on mi odpowiedział lekkim kuksańcem w ramię. Gdy dojechaliśmy do naszego bloku i weszliśmy w końcu do mieszkania zrzuciłam ciężką torbę.
-Uf… – sapnęłam.
- Dzieciaczki moje… Chodźcie do salonu ! – zawołała nas mama. Gdy wszyscy zajęliśmy miejsca zaczęła mówić.
- Ostatnio jesteście grzeczni i dobrze się uczycie…. Więc… Zaplanowałam wycieczkę! – Wokół mnie rozbrzmiały okrzyki radości.
-Ciochoo! Szszszszsz! Mamuś !Dokąd ta wycieczka?
- Polecimy do Albanii !
- Ale fajnie ! – zawołaliśmy chórem.
- Poczekajcie ! To wcale nie jest koniec ! Pojedziemy tam z rodziną Mike’a.
- Ojej, mamuś , dzięki, dzięki,dzięki – zaczęłam jej dziękować i tulić mocno.
- Nie ma za co kochanie. –powiedziała po czym dała mi buziaka w czółko.
- To ja się idę pakować. –oznajmiła Cindy i ruszyła do naszego pokoju.
- A właśnie. Zacznijcie się już lepiej pakować. Bo lecimy za dwa dni, więc nie mamy zbytnio czasu na odwlekanie pakowania rzeczy. – uśmiechnęła się mama.
- Okej ! No to jazda ! Idę spakować sobie gry na GAMEBOY’a. – powiedział Aleks – A no i… – zaczął wyglądając zza ściany – dzięki mamo, jesteś najlepsza.
- Nie ma za co, już mówiłam kochanie, zasłużyliście na taką przyjemność w ciągu roku szkolnego.
- To ja też idę się pakować.-dałam jeszcze buziaka mamie w policzek i pobiegłam do pokoju. Muszę to napisać Mike’owi, pomyślałam.
Hejka Mike. Kochanie czy wiesz, że jedziemy za dwa dni razem do Albanii?
Nie musiałam długo czekać na odpowiedź.
Tak. Bardzo się cieszę. Zaczęłaś się już pakować?
Teraz zaczynam. Kończę już. Cmok.
Okej. Słodkich snów.
Położyłam się na łóżku.Przycisnęłam telefon do serca. To będą najlepsze wakacje w roku szkolnym wżyciu. Westchnęłam i zaczęłam się zabierać do pakowania szortów, bluzek, topów i bielizny. Chyba będę musiała wziąć jeszcze jedną walizkę… Hmm… To wcale nie jest taki zły pomysł…. Tylko nie wiem ile można mieć kilogramów. Dobra, zapakuję się w jedną… Muszę się zapakować w jedną…. Jeżeli wyjmę te szorty, a dopakuję te…Albo pozamieniam bluzki… Okej… Moje rozmyślania nad pakowaniem się przerwała Cindy piszcząc.
- Co jest ? – zapytałam się.
- Pajączek .– wydukała.
- Gdzie ?
- Na parapecie. – powoli zbliżyłam się do parapetu. – Aleks ! Nosz gówniarzu jeden ! Pilnuj swoich zwierzątek !
- CO się znów stało? – wkroczyła mama.
- On nie pilnuje swoich dziwnych zwierząt ! – wypaliłam na co Cindy odpowiedziała głośnym piskiem.
- Chodź Kimmie , na pewno byś nie polubiła tych bab. – nie mogłam patrzeć jak Aleksiak bierze pająka w rękę tuli i całuje w…. no chyba w łepek…. Albo odwłok.
- O, nie, mój drogi panie. – w drzwiach zatrzymała go mama – to mi się dzieje tu ostatni raz! Już zabieraj Kimmie i włóż ją do terrarium, ale, kochanieńki, zamknij ją szczelnie, bardzo cię proszę. – Aleks mruknął i pobiegł do pokoju.
- A wy na drugi raz nie zabijajcie się prawie tylko wołajcie mnie i ja wszystko załatwię.
- On powinien mieć normalne zwierzątko, takie jak pies, kot, szynszyla, albo chomik. – stwierdziłam na co mama odpowiedziała mi uśmiechem i poszła do swojej sypialni.
- Su, pomóż mi się spakować,proszę… – Cindy uwiesiła mi się na ręku.
- Okej, ale mnie puść. –poczochrałam jej włosy na co odpowiedziała mi podąsaną minką.
- Wiesz, że nie lubię jak mi tak robisz.
- Wiem, dobra, pokaż mi co chcesz wziąć i razem zadecydujemy co jest potrzebne, a co nie. Cindy ruszyła w stronę swojej szafy i wyrzuciła, oczywiście prawie połowę ubrań. Musiałam jej dobrze wytłumaczyć dlaczego nie może wziąć aż tylu par spodni i bluzek. Oczywiście w jej ekwipunku były także najmniej potrzebne kurtki zimowe i grube spodnie. Gdy je wyrzuciłam zaczął się krzyk, no bo jak będzie zimno albo co. Znów zaczęło się tłumaczenie , że nie może wziąć spodni narciarskich, bo w Albanii jest ciepło i jej się nie przydadzą, że lepiej wziąć kostiumy kąpielowe i szorty. W końcu do niej dotarło i zapakowała się jak należy. Gdy Cindy wybiegła z pokoju do Aleksa, na pewno zrobi coś, nie jestem pewna co, że nie długo Aleks zacznie krzyczeć a Cindy piszczeć ze szczęścia, że doprowadziła go do szału, ale jak na razie mam zamiar rozkoszować się chwilą ciszy. Położyłam się na łózku i zaczęłam gapić się na sufit. Nagle dostałam sms’a.
Siema, gratuluję wyjazdu. Jak ci zazdroszczę, nawet nie wiesz jak bardzo. I to jeszcze z chłopakiem, zapowiada się pikantnie…
Sms od Venus. Uśmiechnęłam się jak go przeczytałam.
Przecież już tam byłaś, po co Ci jeszcze raz?
Głupia, każdy powód do opuszczenia kilku lekcji, kilku dni nawet ze szkoły…
Dobra, dobra nie marudź.
Nie będę Ci przeszkadzać, pakuj się.
Zaczęłam się szczerzyć do telefonu. Ale… Zaraz! Skąd ona wie, że jadę do Albanii? MIKE ! Zabiję go,przecież wie, że nie lubię się chwalić. I taki z niego przyjaciel? Policzę się z nim jutro.